Keratoconus

Progressieve keratoconus

Op jonge leeftijd is de kans op een progressieve vorm van keratoconus groter. De progressie kan worden vastgesteld door middel vanten minste twee opeenvolgende metingen van onder andere de sterkte van het oog en de vorm en dikte van het hoornvlies. Snelle verandering in de pasvorm van contactlenzen of in de brilsterkte kan ook een aanwijzing zijn dat de keratoconus toeneemt. 

Stabiele keratoconus

Op ieder moment kan er stabilisatie optreden maar kan de keratoconus ook progressief worden. Wanneer er verdenkingen zijn op keratoconus, maar deze nog niet definitief is vastgesteld is regelmatige controle belangrijk. 

Een relatief plotselinge verandering van de oogsterkte kan een aanwijzing voor keratoconus zijn. 

De feitelijke oorzaak van keratoconus is niet bekend, maar duidelijk is dat meerdere factoren, zoals erfelijkheid en omgeving, een rol kunnen spelen. Daarnaast kan het regelmatig in de ogen wrijven, bijvoorbeeld bij mensen met een allergie, een verhoogd risico geven. 

Bij de volgende lichamelijke aandoeningen komt keratoconus vaker voor:

• Syndroom van down
• Het syndroom van Turner

Een onverwachte verandering van uw gezichtssterkte kán duiden op keratoconus. Laat ook daarom uw ogen altijd één‐ tot tweemaal per jaar controleren en informeren door de optometrist of contactlensspecialist. Met een speciaal apparaat, een corneatopograaf, kan de Eyescan optometrist of oogarts de vorm van het hoornvlies heel nauwkeurig in kaart brengen. Het ontdekken van keratoconus wordt hierdoor een stuk gemakkelijker.

De behandeling van keratoconus hangt mede af van het stadium waarin de aandoening zich bevindt:

• Bril: in het beginstadium kan de afwijking met een bril gecorrigeerd worden en soms met zachte contactlenzen. In een verder gevorderd stadium is correctie met een bril niet afdoende.
• Vormstabiele of zuurstofdoorlatende contactlenzen kunnen de afwijking beter corrigeren. Bij mensen, bij wie de harde lens het hoornvlies zou kunnen beschadigen, kunnen baat hebben bij het zogenaamde ‘Piggy‐back’‐ systeem, een zachte lens met daarop een harde contactlens. De zachte lens werkt dan als verbandlens. Soms dienen de lenzen in korte tijd vervangen te worden voor een andere sterkte, doordat het hoornvlies verandert. 
• Sclerale contactlens: Deze contactlens is ongeveer 20mm groot en rust op het oogwit (sclera) van het oog, waardoor het hoornvlies vrij is. Deze lens wordt meestal pas gekozen bij vergevorderde keratoconus. 
• Cross‐linking: Met behulp van een vitamine B‐preparaat en ultraviolet licht wordt het collageenweefsel van het stroma (de derde laag van het hoornvlies) versterkt. Hierdoor wordt het weefsel stugger en kan verdere uitstulping afgeremd of gestopt worden. 
• Hoornvliestransplantatie: Wanneer het hoornvlies zodanig vervormd is dat deze met eerder genoemde behandelingen niet langer gecorrigeerd kan worden (dit geldt in minder dan 10% van de gevallen) biedt een hoornvliestransplantatie uitkomst. Hoornvliestransplantaties hebben een succespercentage van meer dan 96% bij keratoconus. Het herstel na deze operatie duurt ongeveer 1 tot 1,5 jaar.